Tehran, donderdag 21 maart. Dag winter, hallo voorjaar! En het is hier voorjaar. Vanmorgen na het ontbijt zitten we met onze rvs bekers uit Azie, gevuld met 3 in 1 coffee, heerlijk in de zon voor de kamer in Kashan. De kamer ruimen we op, de rugzakken pakken we in, om 12 uur hebben we een taxi afgesproken. Bij de ingang zitten we nog even te wachten als er 3 politiemannen binnenkomen. Snel waarschuwt de manager nog even snel haar collega`s per portofoon. Ze laat ons alleen en vraagt ons de deur achter ons dicht te doen. Een routine controle? Ik zie haar met boeken en lijsten met vergunningen(?) naar beneden lopen. Dit was Kashan, een plaats die je bij je trip in irIan beslist niet moet overslaan. Onze vip taxi, een vrij nieuwe auto, dus zonder schade en met keurige bestuurder, zal ons 195 kilometer verderop bij het airport ibis hotel afzetten voor 2.5 miljoen reaal. onderweg bij de plaats Qom, op ongeveer de helft, is het tijd om thee te drinken. Geen kennismaking of rit per auto gaat zonder thee in Iran. Om 1415 checken we in en moeten weer even wennen aan de kamer. Een kleine kamer in Ibis stijl, dus veel laminaat en kunststof. maar… wel bijna voor de helft van de prijs. we eten hier nog wat, gaan douchen, en bereiden ons voor de Austrian vlucht van 0550 uur. Om 0130 uur gaan we hier met de shuttle bus weg, Inmiddels is de klok hier dan een uur vooruit gezet.

De shuttle bus doet er 5 minuten over en dan stappen we al uit. Het is heel druk op het Imam Khomeini International Airport (IKA). Lange rijen, we zijn niets te vroeg lijkt wel. De 2 rode zakken geven we af voor de X ray en de handbagage wordt nog gewogen. Dan op naar de volgende rij. Ditmaal voor het inchecken en om de rugzakken af te geven. Vervolgens de rij voor de paspoortcontrole en als laatste nog de handbagagecontrole. We zijn er door. Het is geen verkeerd vliegveld, we zijn ze erger tegengekomen. Ina is beroerd en vult in een hoek nog een plastic zak met kots. ze is slap, zweterig en moe, hoop dat het allemaal goed gaat. Keurig op tijd zitten we in de lucht, op naar Wenen. De planning is zelfs dat we 10 minuten eerder aankomen, en dat is alleen maar mooi voor ons met de 35 minuten overstaptijd. Het geeft toch wel wat spanning. Ongeduldig staan we in het gangpad na de landing, het kan maar niet snel genoeg gaan. Op naar gate C35 waar we het KLM toestel al hebben zien staan. Paspoortcontrole, shit weer een rij, we hebben daar geen tijd voor. Bij de handbagage verderop vergeet ik mijn plastic fles water uit de tas te halen en daardoor wordt ik later apart gehouden. Mijn handbagage moet ik leeghalen waarna de fles wordt ontdekt. Gelijk wordt er een test op drugssporen gedaan, daar hebben we geen tijd voor….shit! Uiteindelijk komen we 5 minuten voor het sluiten van de gate aan. Wat nu? Er is nog niemand aan het boarden. Door de mist in Nederland is de vlucht vertraagt. De geplande tijd van vertrek is nu 0945 ipv 0655. We vinden het niet erg, we kunnen wat gaan drinken en bijkomen van de stress. zo kunnen we ook nog genieten van de KLM v lucht naar Amsterdam. Marjolein komt ons ophalen met Lizz en Finn. Schiphol is heel druk, de vluchten van de ochtend zijn niet of nauwelijks weggewerkt, dikke rijen bij de transferbalie. We hebben te doen met deze mensen. Je kunt het allemaal zo goed plannen, maar mist kan een geweldige invloed op het vliegverkeer hebben.

Vaak hebben we in Iran ons afgevraagd van “ zijn we hier nu echt “. Het was vooraf spannend, vooral het visum on arrival. Er was meer voorbereiding nodig voor de reis, zoals de Mah Card, bewijs van verzekering, de hoeveelheid contant geld, vpn account en je eerste overnachtingen. De route hebben we zelf bepaald en daar waren we zeker heel blij mee. Je kunt heel goed met bus en trein reizen door Iran. De hele vakantie was niet duur, mede omdat je zoveel Riaals kreeg door de inflatie. Maar het allerbelangrijkste waren de mensen in Iran, de vriendelijkheid is ongekend, zoiets hebben we nog nooit eerder meegemaakt. De mensen hebben het moeilijker, en niet iedereen was blij met de huidige president en politieke leiders met hun macht in dit land. Voor ons was het een geweldige ervaring om dit land, en vooral de mensen, beter te leren kennen.

Leuk dat jullie hebben meegereisd, bedankt voor jullie reacties,

liefs Jelle en Ina