Kashan, zondag 3 maart. Gelegen tussen Tehran, Isfahan en Yazd, in de provincie Isfahan, is Kashan de tussenstop naar Yazd. Deze stad heeft een aantrekkelijke ligging aan, enerzijds de centrale woestijnen van Iran, en anderzijds het Karkas gebergte. Kashan is al eeuwenlang het populairste vakantieoord van Iran’s elite. Rijke handelaars en leden van koninklijke families lieten hier hun enorme traditioneel Perzische landhuizen bouwen. Het grootste deel hiervan is verwoest door de aardbeving (18e eeuw) maar een aantal zijn onaangeraakt gebleven. De restaurantjes en winkeltjes hier zijn al honderden jaren van generatie op generatie doorgegeven en hebben zo hun authentieke sfeer behouden. Kashan is een van de oudste nederzettingen ter wereld en er worden geregeld sporen gevonden van het leven in het jaar 7000 v.C.

In de 12e en 14e eeuw ontwikkelde de stad zich tot een van de belangrijkste handelsgebieden van het land maar om onduidelijke redenen trok de stad hierna langzaamaan leeg. Vervolgens werd het een populair vakantieoord voor koninklijke families met een smaak voor luxe. Indrukwekkende gebouwen en magnifieke tuinen versierden al gauw de straten van Kashan. Aan het einde van de 18e eeuw werd de stad opgeschrokken door een aardbeving die een groot deel van het koninklijke Kashan vernietigde en vele slachtoffers en doden achter liet. De kleine populatie is nu uitgegroeid tot 250.000 en Kashan is populairder dan ooit. Het is tegenwoordig de hipste vakantiespot voor Iran’s elite, waarvan velen hier vakantiehuisjes bezitten. Kashan is in twee delen op te splitsen, namelijk de woestijn en het gebergte. Het oosten van Kashan is waar de stad haar hedendaagse roem aan dankt. Dit is waar de stad overloopt in de centrale woestijn van Iran. Met name de Maranjab woestijn en de Caravanserai (aan het zoute meer) trekken ieder weekend weer grote groepen Iraanse toeristen. 

Gisteravond hebben we nog 100 euro ingewisseld bij een wisselkantoor. We krijgen een heel pakket geld terug. Koers 152 met veel nullen. Op de kamer toch maar een aantal keren nagerekend, Ik kom er maar niet uit. Afgelopen jaar wisten we wel via de media dat de valuta erg in waarde was gedaald in Iran. Op Google wisselkoersen hebben we steeds het bedrag globaal aangehouden wat aangegeven was. 10 euro is 500.00 riaal, ook wel 50.000 toman, en dat is weer gewoon 50…..dus de ingewisselde 100 euro zou dus 5.000.000 riaal moeten zijn. We ontvangen echter 1.530.000 riaal, veel meer dus. Vanmorgen Yassin nog maar eens gevraagd hoe het zit. Je hebt de officiele koers (op internet dus) en de werkelijke koers. Die is dus veel en veel hoger. Alles is zo vreselijk goedkoop geworden voor ons met euro`s. Voor de Iraniers is het allemaal minder leuk, werkeloosheid, heel weinig inkomen, hoge prijzen en het buitenland lokt. Yassin van ons hostel vertrek over 2 weken ook naar Dubai om daar beter betaald werk te vinden. Na het ontbijt pakken we de tassen en regelen we voor het eerst een Uber taxi. We moeten naar het busstation in het zuiden van de stad, een rit van ruim een uur. Kosten 150.000 Riaal, dus 1 euro!  we kopen 2 buskaartjes naar Kashan, een rit van 3,5 uur in een luxe vip bus, 380.000 Riaal, nog geen 3 euro. hoe lang kan dit zo doorgaan hier in Iran?

Het voordeel is dat er in Tehran geen stoplichten zijn. Afslaand verkeer neemt gewoon voorrang wat bijzondere omstandigheden veroorzaakt. Er wordt niet echt hard gereden, maar voor ons is het niet normaal. Aangekomen bij het busstation worden we meteen aangesproken door ronselaars die ons met nog goedkopere tickets in de bus proberen te krijgen. We lopen gewoon door, we weten waar we moeten zijn. Binnen worden we gepusht om snel te betalen want de bus vertrekt zo. Maar ik moet nog plassen! We hebben niets te eten en drinken...dit gaat veel te snel. De luxe vip bus vertrekt, en pakt onderweg nog wat mensen op. Later stopt hij even zodat ik naar de wc kan, hij heeft het keurig onthouden dus. Het is een mooie rit, goede tolwegen, en na 3 uur komen we in Kashan aan. Het is hier veel rustiger. Je merkt dat de lucht niet zo vervuild is als in Tehran. Met de taxi gaan we naar het Darb-E Bagh Traditionel Residence. Hoessein de taxi chauffeur probeert wel gelijk afspraken te maken. Daar hebben we nog geen zin in vandaag. We wisselen elkaar de telefoonnummers uit en zo kunnen we via Whats app altijd nog wat regelen. Door de kleine, soms overdekte, wegen komen we er aan. Allemaal muren met zware deuren, is dit het? Eenmaal binnen komen we in een paradijs, vijver, fontein, mooie tuinen rondom de kamers, en bovenal de rust. Veel andere gasten zijn er niet. het hele seizoen begint pas over 3 weken na het nieuwjaar, dan is het vakantie hier. We eten later op de dag nog wat in de bazaar en gaan vroeg naar bed. 

Kashan, maandag 4 maart. Na een lekkere lange nacht in dit verblijf staat er een iraans ontbijt klaar. denk aan brood, tomaten, komkommer, honing, yoghurt, noten, witte kaas enz. We zijn op dit moment de enige gasten hier dus het is heerlijk rustig. Daarna drinken we nog wat koffie en zitten lekker in de zon. Rust in je hoofd, wat een geweldige plek hier. Storm en regen in Nederland lezen we net, dat is hier wel anders. We schrijven, lezen wat en luieren een beetje. Na de middag gaan we met de taxi naar Bagh-e Fin, de rozentuin. Het is een mooie Perzische tuin met waterpartijen die op de Unesco lijst staat. Het ligt 8 kilometer ten zuiden van de stad. In de verte zien we de bergen met sneeuw op de toppen. Het is mooi hier. We eten op traditionele wijze op een mooie plek in de tuin. Later op de dag lopen we nog even door de bazaar en eten wat vlakbij ons huisje. Kashan heeft geen busverbinding met Yazd. De trein gaat 2 x per dag, heel vroeg en heel laat, dus we kiezen ervoor om met Hossein de taxichauffeur de rit van 5 uur te maken. 

Yazd, dinsdag 5 maart. En weer slapen we een lange nacht door, we hebben de tijd om rustig te eten en de zakken te pakken. Om 1030 is Mohammed daar, een vervanger van Hossein die we eerder spraken bij aankomst. Hij vraagt of hij zijn vriendin mag meenemen naar Yazd. Wij vinden het best. Het is 5 uur heen en weer 5 uur terug voor hem, dus best wel een klus. De weg naar Yazd is lang en het uitzicht is zeker niet spannend. Rechts is er niets behalve droge grond en een kale vlakte, links zien we in de verte de bergrug met sneeuw op de toppen. Vriendin, haar naam zijn we kwijt, pakt de bordjes en messen en begint appels en komkommer te snijden. Het begin van een dag eten en drinken blijkt later. Vervolgens komen later de snoepjes, sinaasappels, koekjes en brood met ei. Onderweg bij een tankstop kopen we ook nog maar wat koek en snoep om te delen. Na 175 kilometer, ongeveer op de helft, stoppen we bij Na`in. 10 minuten pauze om even rond te lopen. Voordat we verder rijden haalt vriendin weer een tas uit de kofferbak. We gaan thee drinken, kopjes allemaal op de auto, suiker, en wat we net geleerd hebben, ronde suiker bolletjes die je eerst in je mond doet voordat je gaat drinken, lekker zoet dus allemaal. We maken foto`s van elkaar, ook Moh en zijn vriendin zijn erg verliefd. Voor hun is het een mooie dag om Kashan even uit te zijn. Moh is gescheiden en heeft 1 dochter van 14, zij is ook gescheiden en heeft 4 kinderen. Ze heeft afscheid van hem genomen omdat hij zoveel rookte… en haar vader is gestorven in de Irak/Iran oorlog. Uiteindelijk komen we in Yazd aan bij het Sharbaaf guesthouse, midden in het Unesco beschermde oude deel van de stad. De man van het guesthouse regelt de thee en samen zitten we rondom de tafel foto`s van elkaar te bekijken. Het wordt steeds drukker… Iedereen komt er bij zitten en de groep “belangstellenden” telt inmiddels 15 mensen, en allemaal drinken we samen thee. Iraanse gastvrijheid! Als vrienden nemen we afscheid van Moh en zijn vriendin. Ze laten nogmaals blijken hoe leuk ze het vandaag vonden en vraagt me om de foto`s van vandaag vooral niet op Instagram te zetten.