Shiraz, vrijdag 15 maart. Na Teheran en Mashhad is het de grootste stad van het land en met haar ligging aan de zijderoute is de stad super populair. De halve wereld in één stad. Door de verschillende volkeren die in de loop der tijd naar Isfahan zijn gekomen wordt Isfahan ook wel ‘de halve wereld’ genoemd. Hiermee wordt bedoelt dat je wanneer je in Isfahan bent geweest de halve wereld hebt gezien. Want in Isfahan wonen niet alleen Iraniërs, maar ook veel Armeniërs en Joden. In de tijd dat Esfahan nog de hoofdstad was van Perzië werd het grootste plein van het land aangelegd: het Nasq-e Jahan plein. Het plein was ooit bedoeld als sportveld voor de populaire sport polo, maar werd al snel het handelshart van Esfahan. Na de Iraanse revolutie in 1978 werd de naam veranderd in Meidan Emam plein. De bazaar van Esfahan is één van de oudste en grootste overdekte markten in het Midden-Oosten. Het labyrint van gewelfde tunnels met sierlijke koepels wordt verlicht door gaten in het dak die een straal van licht binnenlaten. Esfahan is de stad van de bruggen. Dwars door de stad stroomt de Zayandeh rivier. Er liggen 11 bruggen over het water. De bekendste is de Si-o-She Pol, wat zoiets als ‘de burg met 33 bogen’ betekent. Na een nacht met dikke regenbuien en wind (dus niet alleen in Nederland mensen, niet zo klagen daar…) gaan we voor het ontbijt in Niayesh hotel, een mooie plek in het centrum. Het is vandaag wat kouder, er staat wind en er zijn wolken. Een mooie dag om te reizen, vandaag is het hier ”zondag” dus er is minder drukte op de weg. Geen zon betekent echter ook dat de verwarming in taxi`s en bussen maximaal aan staat. Om 1030 pakken we de taxi naar het busstation voor de bus naar Esfahan. De bus staat op tijd klaar maar vertrekt toch weer later, hij pakt onderweg nog wat mensen op en gaat dan naar de snelweg. Het landschap zie je steeds maar weer veranderen, al is de omgeving van Shiraz wel veel groener in de dalen, vast prachtig in het voorjaar. Onderweg zie je de bergen veranderen, en naarmate we dichter bij Esfahan komen wordt het droger en komt de woestijn terug. De verwachte aankomsttijd ligt op 1800 uur, dus een dikke 6 uur rijden. Op de snelwegen in Iran zijn regelmatig polite posten waar het verkeer wordt gecontroleerd. Vandaag is onze bus aan de beurt. Iedereen mag de bus uit, we zien mensen met grote geweren over de schouders. Nu moeten we vast tegen de muur staan zeg ik tegen Ina, het is afgelopen….Insjallah (bij Gods wil). Wij de bus uit en de drugshond er in. Ook de bagage onderin wordt nagekeken. Later worden nog 2 passagiers met hun handbagage apart genomen. Alles gaat goed en na een klein halfuur mag de bus weer verder. Zouden ze in Nederland ook maar moeten gaan doen….In het donker komen we aan, het busstation ligt weer aan de rand van de stad, en vanuit hier nemen we een taxi. “Where are you from? Holland ? good! van Basten, voetbal”. Nederlanders staan goed aangeschreven in Iran, dat merk je iedere keer weer. Wat direct opvalt is dat het hier zo schoon lijkt. Het Mahbibi hostel hebben we gereserveerd voor 4 nachten en ligt in het centrum. De eerste indruk is zo grappig, de jonge medewerkers staan te lachen en giechelen en heten ons welkom. Ze bieden alle hulp aan en tevens vieren ze de verjaardag van het hostel vanavond, wij zijn ook uitgenodigd. maar we gaan eerst wat eten. Hier vlakbij lopen we de Iraanse MacDonalds in en eten voor het eerst patat en een hamburger. Het loopt hier ook snel vol. Als je hier zou zitten zou je niet geloven dat je met al je vooroordelen over oorlog en boze geestelijke leiders in Iran zou zitten. Het ziet gewoon net als iedere andere moderne stad. De mensen lijken gelukkig, zijn modern, en vooral leuk met elkaar. Ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen, beleefd, behulpzaam. Ook hier valt het op: het is zo schoon. Zo anders allemaal dan hiervoor. We zijn gerust wel wat gewend en Iran heeft het best wel goed voor elkaar. Maar de wc`s in eetgelegenheden, als ze er al zijn, zijn waanzinnig smerig, net als alle toiletten bij busstations. Soms vind je het zonde dat je er met je schoenen in staat..pis en stank. maar we hebben het eerder meegemaakt dus het is niet nieuw. We zijn in Esfahan, de halve wereld, we hebben een mooie ruime en schone kamer, morgen zullen we de stad bij daglicht zien.

Lonely Planet:

“Welcome to what could be the friendliest country on earth. Iran is the jewel in islams`s crown, combining glorious architecture with a warm- hearted welcome”

Esfahan, zaterdag 16 maart. Vandaag voelt het als vakantie…..het is warmer, de zon schijnt, en we hebben niets gepland vandaag, heerlijk. We zitten op een leuke plek, en met onze leeftijd gaat het gemiddelde hier wel flink omhoog. Het is weer een echt hostel zoals we dat “vroeger” in Azie wel bezochten alleen hebben we nu wel een ruime lichte kamer met eigen wc en douche. Een rustige ochtend, beneden halen we cappuccino`s en latte`s, zitten voor onze kamer in de zon met uitzicht op de binnenplaats. We praten met Fransen, Belgen, Russen, Zweden, Australiers en Oostenrijkers. Voordeel van dit hostel is dat je vaak ter plekke je tickets kunt boeken, wij regelen gelijk voor dinsdag de bustickets naar Kashan, de laatste plek van dit avontuur. De trein had onze voorkeur maar deze gaat niet op dinsdag, jammer, volgende keer dan maar. Inmiddels weten we waar we zitten in de stad, en dat is heel dicht bij alle leuke dingen. Lopend gaan we eerst naar het Naqsh-e Jahan( imam) Square, een van de grootste publieke pleinen van de wereld en ook weer Unesco geregistreerd, en meet 512 x 163 meter. Veel groen en de mensen zitten op bankjes of picknicken op het gras. Rondom zijn er vooral veel “art- gallery s ” en tapijten winkels. Esfahan is het meest toeristisch tot nu toe. Op veel meer plekken kun je eten of koffie drinken. Wij gaan lunchen en bestellen een lamsvlees stoofpot met brood. Op straat worden we vaker aangesproken om thee te drinken en uitleg te krijgen over tapijten. Het is maar een Hollandse gedachte dat we meteen moeten kopen, verklaard iemand die ons aanspreekt….. drink toch thee met ons! Je kunt ook met VISA betalen en we kunnen het zelfs opsturen. Wij wachten nog steeds op een eieren doppen/gelakt beeld uit Thailand van 25 jaar terug….Meerder keren worden we nu aangesproken en allemaal hebben ze in Holland gestudeerd op de universiteit van Wageningen, Delft of Leiden. Dus dat zijn die Iraniers die Nederland in de gaten wil houden, precies wat ik gisteravond op de NOS nieuwssite heb gelezen. Daar gaat onze nucleaire kennis dus, die gebruiken ze hier vast voor wapens…. Sommige spreken wat Nederlands: tot ziens, allemachtig prachtig en doei. Tegelijk bezoeken we de Masjed-e Shah moskee, de moskee van de sjah, bekend van zijn blauwe mozaik tegel. Gebouwd in 1611 in opdracht van sjah Abbas de Grote. We zijn op tijd terug in het hostel, drinken wat thee, luieren met de telefoon in ons hand en gaan nog even naar de supermarkt aan de overkant. Vanavond eten we “gezamelijk” met alle gasten hier in het hostel, wij zijn echt mensen die ons overal heel makkelijk bij aansluiten (maar dat wisten jullie vast wel……..haha).

Esfahan, zondag 17 maart, (in iran is het 26 december 1397, dus 5 dagen voor het nieuwe jaar 1398). Een nieuwe dag in Esfahan, het is de koudste dag van deze reis en het regent, echt Nederlands weer dus. Lekker in bed liggen, beker koffie op de kamer, nieuws lezen, ontbijten en later halen we weer een latte en een cappuccino. Ochtendritueel… Bazaar-e Bozorg, dat is de planning voor vandaag, Echter beginnen we te twijfelen of we hier worden afgezet met de taxi, de communicatie was niet helemaal helder. We rekenen 200.000 Riaal af. Ja, je leest het goed, hier in Esfahan zijn de prijzen het dubbele, vast omdat het de meest toeristische stad is van Iran. En dat is te merken. Een taxirit kost geen 0,75-1,00 euro maar nu wel 3 euro. Ook uit eten gaan kost al snel een miljoen (6,5 euro). maar daarvoor zit je wel in een van de leukste steden. Iran: dat is ook het delen van je eten. Wij zitten aan een tafel voor 6 te eten, dan komen er nog 2 bij. Als hun eten op tafel staat kijk je toch even wat ze besteld hebben. Dan vragen ze of we ook wat willen hebben. Natuurlijk wijs je dat beleefd af, maar het is wel hun cultuur. De bazaars beginnen op elkaar te lijken als je wat langer reist, maar de mensen maken het vandaag ook weer geweldig. Ina koopt wat kleding voor de kleinkinderen. De verkoper heeft wat hulp nodig met zijn Engels en even later staan er al weer 3 mannen bij. Allemaal vrolijk pratend en vol humor, we maken nog een foto en dan kunnen we weer door. Het paleis Kakh-e Ali Qapu bezoeken we nog, deze ligt aan de rand van het Iman square, het geeft het beste uitzicht over het plein. Ook Esfahan heeft leuke hippe koffiebars, hier drinken we koffie en verse sappen. Dit is een vakantie zonder bier en wijn, maar wel met veel andere lekkere drankjes, dus zonder alcohol lukt het prima. Omdat de geheugenkaart van het fototoestel vol zit kopen we nog een nieuwe kaart. Even snel kopen en afrekenen is er weer niet bij, dat past niet in deze cultuur. Deze gepensioneerde helikopter piloot uit het leger vertelt over de beperkingen in Iran en de gevolgen van de sancties. Wij zien vriendelijke mensen, geen armoede, en een welvarend land. Met een nieuwe geheugenkaart en 2 handen vol snoep kunnen we weer verder. Iran, het is een bijzonder land.

Esfahan, maandag 18 maart. De laatste dag in Esfahan, morgen nemen we de bus naar Kashan om deze reis af te sluiten. Vandaag willen we naar de Armeense wijke Jolfa. Het historische centrum voor de Armeniers is de Kelisa-ye Vank kerk. De muren zijn rijk gedecoreerd met allerlei afbeeldingen. Ernaast bezoeken we het museum, hierin is veel informatie over de genocide van de Armeniers door het Ottomaanse Rijk rond 1915. Wel eens wat van gehoord over het wel of niet erkennen daarvan door Nederland, nu weten we er wat meer van. Terug lopen we over de Si-o-Seh Pol brug, 298 meter lang en gebouwd in 1599., het is een populaire ontmoetingsplaats en een mooie plek om de zon onder te zien gaan. Vandaag is er echter niet zoveel zon en we wachten het niet af tot het donker wordt, alhoewel de brug dan wel heel mooi verlicht is. Dit romantische moment moeten we ergens anders maar gaan houden. Vorige maand was het een uniek moment, er stroomde water door de rivier, op you tube waren er video`s van te zien. nu is het weer helemaal droog. Morgen gaan we om 11.00 met de bus naar Kashan, een rit van ongeveer 3 uur. We hebben 2 nachten geboekt in het Darbe Bagh Residence waar we in het begin van deze reis ook zijn geweest. Nog even 2 dagen relaxen voordat we naar het vliegveld gaan. en wellicht pakken we nog wat mee van de nieuwjaarswisseling.